Maluku NU

Sago hoofdvoedsel

Sago vormt van oudsher het hoofdvoedsel van het inheemse AlifURU volk. De sagomeel wordt gewonnen uit de sagoboom. Sagobomen groeien volop in Maluku. Vooral op de eilanden Buru en Ceram vind je uitgestrekte sagobossen. Sago vormt ons voornaamste voedselbron. Al duizenden jaren kan het AlifURU volk zich zelf van voedsel voorzien en is het dus niet afhankelijk van voedselimport.

                    Tante, tambah satu baleh lae                                        Makan papeda sedap !                                            Tante, mag ik nog een schepje                                      Heerlijk papeda eten!   

Voedselsoevereiniteit

Wat voedsel betreft kent het AlifURU volk zoals vele inheemse volken een economie van zelfvoorziening. Het AlifURU volk kan zichzelf in zijn eigen voedsel voorzien d.w.z. dat het haar eigen voedsel produceert voor eigen gebruik, merendeels gericht op gezinsniveau. Elke familie heeft ook een eigen dusun (tuin/grond), waarop ze allerlei voedsel verbouwen zoals kasbi, kaladi, ubi en patatas (soort aardappelen). Vlees verkrijgt men door te jagen op wilde zwijnen, herten of kusu's (soort buideldier). Vis of garnalen worden uit de rivieren gewonnen. Voor de kustbewoners is het makkelijker om aan vis te komen door zelf te vissen of te kopen van vissers uit het dorp zelf of op de lokale markt.

        AlifURU jongens jagen op jonge leefijd. Buit is hier een kusu.     

Het AlifURU volk kent dus een grote mate van voedselsoevereiniteit. Het concept voedselsoevereiniteit werd voor het eerst ontwikkeld door Via Campesina, een internationale organisatie, opgericht in 1992 om de boeren en agrarische bewegingen in plaatsen als Zuid-Amerika, Azië en Afrika te helpen. Het fundamentele principe van voedselsoevereiniteit is dat voedsel een fundamenteel mensenrecht is waar ieder mens recht op heeft, maar dat daarbij groepen of volken de mogelijkheid behouden hun eigen voedselkeuze te maken. 

In het kort houdt voedselsoevereiniteit in dat alle mensen en volken overal ter wereld het recht hebben op een minimale voedselzekerheid op basis van zelfvoorziening.

Sago 

Sagobossen groeien praktisch overal op de eilanden en komen aan de kust maar ook in het binnenland voor. Het winnen van de sago uit het merg van de sagoboom is niet seizoen- of regiogebonden.

Een sagoboom heeft ongeveer 9 tot 12 jaar nodig om te rijpen en kan dan pas voor consumptie worden gebruikt. Tegenover een rijpe sagoboom staan 5 kleine (nog niet rijpe) sagobomen. Er wordt naar behoefte een sagoboom per gezin gekapt voor consumptie. Anders gezegd: er wordt niet meer gekapt dan alleen nodig is voor het gezin

Uit een sagoboom kan men gemiddeld 70 tumangs winnen. Met een tumang kan een gezin bestaande uit 7 personen 4 dagen eten. Ervan uitgaande dat er alleen sago als voedsel wordt genuttigd, dus geen kasbi of patatas (soort aardappelen) of een ander soort voedsel. Men eet dan 3 X per dag, 's morgens, 's middags en ‘s avonds, dus sago oftewel in de volksmond ‘papeda‘.

Uit een sagoboom kan een gezin bestaande uit 7 personen al 280 dagen (70 tumangs maal 4 dagen) achtereen sago of papeda eten.